Cooking With Knopfler Tribute CC Muze Zolder (15-04-2022) report & photo credits: Freddie info club: CC Muze info band: Cooking With Knopfler © Rootsville 2022

Het begon me stilaan te irriteren al die passages van "Cooking With Knopfler" en toen ik ze dan toch zag opduiken in de agenda van "CC Muze" besloot ik dan maar mijn agenda aan te passen. Trouwens de twee "GSB" bro's Bart Buls en David Piedfort zijn uitstekende muzikanten, neem daarbij nog eens dat ze worden bijgestaan door drie klasbakken met master on the black & white keys "Steven Jacobs" en een ritme sectie dat bestaat uit bassist "Geert Schurmans" en drummer "Steven Dielkens" dan kan het nog moeilijk fout lopen. Dat ze daarenboven de genialiteit van songwriter "Mark Knopfler" en zijn "Dire Straits" onder de loop nemen nemen we er als extraatje maar bij. Toppers op het podium en een fijne selectie van nummers, so why worry...Dus op naar de statige en prachtig gerestaureerde gebouwen van "Zolder Mijn" aka "CC Muze".

Het wordt dus een grasduinen in de songs van Mark Knopfler zijn solo carrière en de legacy van "Dire Straits" klassiekers. Deze "tribute" ontstond na een concertje van David Piedfort en Bart Buls en op de vraag van David of Bart het wel eens zou zien zitten om een volledige show samen te gaan stellen met deze muziek was Bart's antwoord simpel en antwoorde hij in zijn sappig ontwapenend Hern'tals accent, morgen, en de rest is al geschiedenis.

Het verhaal van David Piedfort dat na een selectie van nummers de show uitkwam op een 6 uur zou best wel kunnen kloppen als je alle albums van Mark Knopfler en Dire Straits eens op een rijtje gaat zetten. Toch viel de uiteindelijke selectie op een drie uur en dat is ook al lang niet slecht. Opener van de avond werd "Darling Pretty" uit Knopfler eerste solo album "Golden Heart" en zo schrijven we 1996. Meteen ook een schot in de roos hier in de "Muze" waar de grote zaal lekker was volgelopen.

Mark Knopfler is één persoon maar vanavond worden de fantastische gitaarlick verzorgd door David Piedfort en de bangelijke klankkleur daar tekent dan weer Bart Buls voor, so togheter they are "one". Met "What It Is" en "Sailing To Philadelphia", beiden uit het album uit 2000 blijven we ook bij het solo werk van Mark Knopfler maar geen kat die daar aanstoot aan zal nemen want ook velen zien Knopfler en Dire Straits nog steeds als één geheel.

Toch veert de Muze een eerste keer op bij de eerste tonen van "Heavy Fuel" uit het album "On Every Street" (1991) en zo zitten we dan toch nog volledig in de "Dire Straits era". Met de voorstelling van de band komen we dan uiteindelijk uit bij de prachtige intro van Steven Jacobs op zijn toetsen, een dromerige inleiding die ons brengt bij de eerste single van deze band, "Romeo and Juliet", een nummer uit 1980 dat je ook terug kan vinden op het album "Making Movies".

Met het album "Shangri-La" uit 2004 zitten we terug bij de solo carrière van Mark Knopfler en brengen de heren het verhaal van de bokser Sonny Liston. Met deze "Song For Sonny Liston" krijgen we ook wat andere interactie met het publiek toen Bart een handdoek kwam om te hangen en als een volleerde "Robbe De Hert" enige boks-moves te voorschijn toverde. Vervolgens kregen we dan, mijn inziens dan toch, de mooiste vertolking van de avond met het magistraal mooi gebrachte "Why Worry". Moesten deze "Cooking With Knopfler" nog aan hun eindexamen zitten denken, wel nu ze halen hier nu al de hoogste onderscheiding. Het met rock 'n roll gespeende "Walk Of Life" en het ontroerende "Brothers in Arms" leiden helaas ook het einde van "deel 1" in. De reacties in het "Muzecafé" stemden overeen met alleen maar superlatieven. Ja, ja de jury was anoniem.

We konden niet vlug genoeg ons drankje naar binnen werken om zo terug ons zitje in te gaan nemen. Ald gelijkgestemde zielen kwamen ook Bart Buls, David Piedfort, Steven Jacobs, Steven Dielkens en Geert Schurmans op het zelfde moment terug op de bühne. Meteen maar met een bulsseye openen zullen ze gedacht hebben en de kreten ontsnapten al van de eerste noten bij het aanvatten met "Sultans Of Swing" en "Calling Elvis".

Meteen ook een humoristische interactie toen ze na een opmerking van een fan zowel David als Bart een rode haarband kwamen op te zetten, net als de rest van deze "Cooking With Knopfler". Volden ook nog "Water of Love" en uit Mark's "Golden Heart" het door Bart gebrachte en uiterst ontwapende "I"m The Fool", slik, slik...

Daarna het moment voor David Piedfort om een andere persoon even in de spotlights te zetten en dat was gitaarstemmer "Gert Claes" en heeft die man zijn werk gehad. Een bijzonder warm emo moment wordt het als David een verhaal komt te vertellen hoe deze Gert ook bij de laatste optredens van Willy Willy voor Willy Lambregt aka Willy Willy kwam zorg te dragen. Respect is dan ook het minste wat je kan stellen. David brengt dan met een krop in de keel het ontroerende "When You Leave", en toen werd het even stil hier in de "Muze". Dit jazzy getinte nummer komt uit het solo album "Down The Road Wherever" van 2018.

De beuk er nog eens in met "So Far Away" en "Boom, Like That" uit het McDonalds epos "The Founder" maar helaas ook het einde van deze "Cooking With Knopfler". Uiteraard komen ze nog terug voor een encore en die werd dan weer vakkundig ingeleid als intro voor "Lady Writer" en het voor de zaal explorerende "Money For Nothing". Le Point Final werd dan "Wherever I Go" waarop David Piedfort dan de rol vertolkte van Ruth Moody.

Het was een hemelse avond waarbij we met z'n allen terug werden geconfronteerd met het uitstekende vakmanschap van Mark Knopfler. Of we Mark of zijn Dire Straits hebben gemist? Bijlange niet want als je een moment je ogen kwam te sluiten waren ze hier met dank aan de voortreffelijk gebrachte tribute door deze "Cooking With Knopfler". David en Bart as one, David voor het naadloze gitaarwerk en Bart voor de klankkleur, in het Brusselse zouden ze zeggen, kiebebisj. En nee Anja Yelles, de soep was NIET aangebrand. Of we sommige nummer hebben gemist, jazeker maar er zal, mede door het succes, hopelijk nog wel een "Cooking With Knopfler Vol. 2" volgen, de nummers die bestaan al. We're "Going Home" ;-)

Met dank aan Tom Michielsen